موضوع: معرفی پارک گوئل و روند طراحی و تاسیس آن
مدت زمان مطالعه: 5 دقیقه
یوسبی گوئل در بازگشت از یکی از سفرهای مکررش به انگلیس به مباحث جلساتی که در آن زمان برگزار میشد علاقهمند شد. این مباحث که به بررسی ساختارهای باغهای شهری و راهکارهای نزدیکی شهر و حومهی شهر میپرداختند، او را بر آن داشت تا نمونهای آزمایشی از این طرح را که مناسب قشر متوسط کاتالان باشد در زمینهای خودش در خارج شهر بارسلونا بسازد. آزمایش این طرح و کار روی باغ-شهرها در انگلیس با پروژه ی لچؤرث توسط ابنزر هوارد در سال ۱۹۰۲ آغاز شده بود.
البته گوئل قصد نداشت بلافاصله یک باغ-شهر کارگری بسازد و نمی خواست پروژه شبیه ایدهی طرحی باشد که در کولونیا گوئل اجرا شد. وی بیشتر تمایل داشت که طبقهی متوسط بارسلونا را جذب گونهای شهرسازی کند که در خلاف جهت ایده ی شهر فشرده ای باشد که در قالب ایکزامپل طراحی شده بود. او می خواست باغ – شهرش بخش های مسکونی خصوصی و مجللی داشته باشد و دیوارهای محکمی به دقت از فضاهای داخلی محافظت کنند و در عین حال فشردگی و محدودیت زیادی نداشته باشد. گوئل همچنین می خواست ساختمان ها، شبیه بنایی از آثار قرن هفدهم فرانسه که در جوانی دیده بود، در پارکی مجلل قرار گیرند.
گائودی عقیده داشت که کل زمین باید به ۶۰ قسمت ۱۲۰۰ و ۱۱۰۰ مترمربعی تقسیم شود و در یک سوم هر یک از این بخش ها ساخت و ساز انجام گیرد. او قوانین منظم و دقیقی برای ساخت پروژه های مسکونی در داخل پارک تنظیم کرد. یوسبی گوئل سريع شروع به پیش فروش این قطعات کرد، اما بیش از این کار باید یک سری امکانات برای مصارف عمومی و تسهیلات کلی فراهم میآمد که شبکه ی برق برای تأمین روشنایی شبانهی پارک و خیابان های اطراف، لوله کشی و شبکه ی تلفن را در برمی گرفت. بیشتر فضاها برای یک پارک خوب و مجلل تقسیم بندی شده بودند و امکاناتی نظیر فروشگاه، مخزن آب، کلیسا و میدانی بزرگ و باز برای فعالیت های ورزشی و نمایشی در فضای باز در آنها پیش بینی شده بود.
گائودی علاقه مند به حفظ این سبک رمانتیک از طریق روش های مدیترانه ای ساخت خودش بود. او وابستگی شدیدی به انواع گیاهان مدیترانه ای و گونه های استوایی و نمای فضای سبزی داشت که مورد کشت این نوع گیاهان قرار میگیرند. وی همچنین تلاش زیادی برای تلفیق معماری و طبیعت از راه های مختلف داشت که پارک تنها یکی از نمونه های آن است که در باغ آرتیگاس در لاپوبلادلییت (از پروژه هایی که تنها چندی پیش به او منسوب شده است) نیز دیده می شود.
طراحی باغچههای مسکونی در حومه و داخل تأسیسات شهری در مرتبه دوم کار او قرار داشت و در مرحله ی سوم ابتکاراتی بود که در جهان طبیعت از نقوش سنگها کشف کرده بود. یک نمونه ی آن، استفاده از فضاهای منظم و پیوسته و دنباله داری بود که در ساختار برگها و تنهی درختان یافته بود و دیگری تلفیق ساختمان با فضای اطرافش بود که مثال بارز آن کولونيا گوئل است.
نمونه ی دیگری که می توان آن را باغهای سنگی نامید، در نمایی در ساگرادا فاميليا که با گل و گیاهان کاتالونیایی پدید آمده دیده می شود. در پروژهی پارک گوئل توانایی مثال زدنی گائودی در طراحی فضای سبز در زمینه های مختلفی نمایان است. اولین و بهترین آنها، پیچیدگی معابر پیاده و سواره است که به طور مجزا طراحی شده اند. این معابر باید به صورت منحنی های پیچ وخم دار مطابق شیب تراز زمین طراحی می شدند، چون بیشتر زمینها سخت و صخرهای بودند و باید از تغییر شکل آنها اجتناب میشد. وقتی مسیر سواره در حالت تعلیق بود، گائودی از طریق تراس بندی و پل های معلق بلند بالا می آمد. مطالعات استاتیکی و علاقه به حفظ عوارض زمین او را به ابداع غارهایی شبیه آنچه در طبیعت دیده بود، تشویق کرد و برای قرار دادن معابر در مقابل خاکریزها از ایوانهای متکی به ستونهای مورب مارپیچ و ستون پیکرهها استفاده کرد. او در نواحی خالی، فقدان پوشش گیاهی را با کاشت کاج، خرنور، بلوط و نخل و رزماری و آویشن خودرو در کنار یاسمن و خوشه های ارغوانی و سفید رنگ گل های پروانهای جبران کرد.
معابر بارک حول دو خیابان اصلی سازماندهی شده بودند که از ورودی آغاز میشدند. مسیر اصلی پیاده رو مستقیماً به فروشگاهی چهارگوش می رسد که با دو ردیف پلهی پهن به معبد دوریک منتهی میشود و از آنجا به سوی میدان بزرگ تتائر یونانی بالای پارک ادامه مییابد. این دو قسمت اختلاف سطحی ناگهانی به اندازهی ۱۷ متر دارند.
وجوه خارجی بنا که از بیرون دیده میشوند و در بالای کتیبهی معبد دوریک قرار دارند. در قسمت فوقانی با ناودان هایی به شکل سر شیر تزئین شدهاند. تزئینات سینوسی و موج دار در این آثار بسیار ارج نهاده شدهاند و بعدها نیز مبنایی برای القای حس و معانی توسط خوان میرو، براک و پیکاسو شدند. در نوارهایی که در طول لبهی تکیهگاهها وجود دارد، گائودی کتیبههایی مذهبی و کاتالونیایی و المان های فرهنگ کاتالان را درج کرد که بعضی از آنها در بازسازی های سال ۱۹۸۹ مفقود شدند.
