موضوع: پرهیز از بیهودگی در معماری ایرانی
مدت زمان مطالعه: 1 دقیقه
در معماری ایران تلاش می شده کار بیهوده در ساختمان سازی نکنند و از اسراف پرهیز می کردند. این اصل هم پیش از اسلام و هم پس از آن مراعات می شده است. در قرآن کریم آمده "مؤمنان، آنانکه از بیهودگی روی گردانند."
اگر در کشورهای دیگر، هنرهای وابسته به معماری مانند نگارگری (نقاشی) و سنگتراشی، پیرایه (آذین) بشمار می آمده، در کشور ما هرگز چنین نبوده است. گره سازی با گچ و کاشی و خشت و آجر و به گفته خود معماران، " آمود" و اندود، و بیشتر بخشی از کار بنیادی ساختمان است. اگر نیاز باشد در زیر پوشش آسمانه،
پنامی در برابر گرما و سرما ساخته شود یا افراز بنا که ناگزیر پر و پیمون است و نمی تواند به دلخواه معمار کوتاهتر شود، تنها با افزودن کاربندی می توان آنرا کوتاهتر و باندام و مردم وار کرد. اگر آرسی و روزن با چوب یا گچ و شیشههای خرد و رنگین گره سازی می شود برای این است که در پیش آفتاب تند و گاهی سوزان، پناهی باشد تا چشم را نیازارد و اگر گنبدی از تیزه تا پا کار با کاشی پوشیده میشود تنها برای زیبایی نیست. وانگهی باید دانست که واژه زیبا به معنای "زیبنده بودن " و تناسب داشتن است نه قشنگی و جمال.
در زیگورات چغازنبیل از ۱۲۵۰ پیش از میلاد، می توان کاربرد کاشی را دید. در این ساختمان، ازاره دیوارها را با کاشی آبی آمود کردهاند. چون هنگام رفت و آمد مردم، برخورد به پای دیوار بیشتر بوده است، و چون خشت در برابر باران آسیب میدیده، نمای ساختمان را با آجر پوشانده اند.
نام شما :*
ایمیل :
نظر شما : *
© تمامی حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماری ایرانادکور می باشد.
طراحی سایت و سئو : سیرن