موضوع: آشنایی با معماری خانه سنتی در ایران و اجزای آن
مدت زمان مطالعه: 1 دقیقه
پنام موضوع مهمی بوده که در ساخت خانه در نظر می گرفته اند. بطور کلی تقریباً به معنی عایق، یا مانعی برای رسیدن چیزی از یک جسم به جسم دیگر است. پنام در معماری دارای اهمیت زیادی است. در معماری سنتی ایران، در بعضی محل ها بدلیل چسبنده نبودن خاک و همینطور در دسترس قرار داشتن چوب به اندازه نیازشان از پوشش تخت استفاده شده است، مثل ابیانه و روستاهای اطراف آن. در کاشان و خیلی مکان های دیگر از چوب استفاده نشده است. منطق کلی در دو پوشه ساختن پوشش های تخت و طاقی یکی است. در هر دو آنها سعی شده است با این روش علاوه بر سبک نمودن پوشش از انتقال گرمای بیرون به داخل جلوگیری نمایند. مثلا در پوشش تخت یا از پروز یا قاب (به زه اطراف آن پردو می گویند) و یا از لمبه کوبی و یا لاپه یا توفال استفاده می کرده اند .
در طاق ها نیز همین روش را انجام می داده اند که یا آن را خوانچه پوش کرده (یعنی طاق اصلی در پشت و با آویزان کردن سقفی بصورت معلق پوشش دوم را می زدند) و یا بین دو پوشش کنو می ساختند.
در خانه ها نسبت به رون های در نظر گرفته شده و حرکت خورشید و مزاحمت هایی که گزش و گرمای آن ایجاد می کرده، از پنام هایی عمودی و افقی استفاده می شده است. استفاده از ارسی، تابش بند، خرک پوش و چیزهای دیگر نمونه هایی از آن می باشند.
تابش بند یا تووش بند یا آفتاب شکن تیغه هایی به عرض شش الی ۱۵ سانتی متر است که گاهی ارتفاعی تا حدود ۵ متر دارد و با کمک گچ ونی آنها را می ساختند . معمولا در بالای در و پنجره ها کلافی می کشیدند که در واقع تابش بند افقی بوده (اصطلاحا به آن سرسایه می گفتند) و بر روی آن نیز گلجام قرار می گرفته است.
نام شما :*
ایمیل :
نظر شما : *
© تمامی حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماری ایرانادکور می باشد.
طراحی سایت و سئو : سیرن