معماران نمی‌توانند مشکلات مهم جهانی را حل کنند، اما همچنان هم می‌توانند به شکل قابل توجهی موثر باشند. معماران توانایی مبارزه با مسائل جهانی را ندارند اما آنها به واسطه‌ی پروژه‌های کوچک نیز می‌توانند به جامعه کمک زیادی کرده که این امر کار معماران را پر اهمیت کرده است.
«هیچ دلیلی برای احساس سرافکندگی وجود ندارد که معماران قادر به حل مشکلات بزرگ جهان نیستند، زیرا آنها قدرت خاصی ندارند، بلکه تنها قدرت معماری دارند. با این وجود ما معتقدیم که این مسئله می‌تواند تغییرات کوچکی ایجاد کند، و می‌دانیم که تعداد زیادی تغییرات کوچک می‌تواند به چیزی بزرگ تبدیل شده و یک حرکت عظیم را ایجاد کند.»
در مصاحبه‌ای با مدیران شرکت معماری گِرَفتِن در جشنواره معماری ونیز، از وی درباره دلیل انتخاب سبک «فضای آزاد» سوال شد؛
شلی مکنامارا، موسس شرکت: ما می‌خواستیم که نام فضای آزاد در عنوان کار باشد، زیرا ما معتقدیم که معماران خالق فضا هستند نه فقط پدیدآورندگان اشیاء. و ایده‌ی فضای آزاد چیزی بود که در فضای محیط کاری دفتر ما بود، این ویژگی مولفه‌ی اضافی است که ما در پروژه‌هایمان قرار می‌دهیم، بدون اینکه از ما خواسته شده باشد. این ویژگی کار ماست تا چیزی را برای مکان‌هایی که در آن ساکنیم، به ارمغان بیاوریم.
معنی کلمه‌ی فضای آزاد نیز با زمان و خاطره‌ها بی ارتباط نیست؛ فضای آزاد تاریخ، فضای آزاد زمان. زمان در معماری بسیار زنده است و هیچگاه خطی نیست، زمان همیشه هم‌اکنون است، حتی اگر موضوع مورد توجه حال، گذشته یا آینده باشد!
