در پرداختن به مقوله مراسم، اشاره به مناسک مذهبی اجتناب ناپذیر است. ما در جستجوی خویش، حتی مراسمی را یافتیم که مستقیما به معماری، طراحی و عملیات ساختمانی مربوط می شدند. ویرژیل در کتاب انه اید و ژوزف ریکوئه در کتاب فوق العاده خود با عنوان “ایده یک شهر” – که در آن به آیین و آیین گذاری های مرتبط با شهر رم می پردازد- بسیاری از این دست مراسم را معرفی میکنند. جغرافیا و انسان شناسی فرهنگی، بهترین منابع برای مطالعه مراسم اند. اگر معماری تصادفا بتواند با زبان ویژه خاستگاه کارفرمای خود گفت و گو کند، احتمالا گنجینه ای خارق العاده از منابع ادبیات محلی را خواهد یافت.
به ندرت مکانی، هرچند کوچک و ناشناخته، روی زمین وجود دارد که دارای محقق بومی نباشد. این محققان نیز یقینا کتابی از مراسم موطن خود را به همراه دارند. چنین کتاب هایی معمولا اولین نوشتار و گنجینه اطلاعات فرهنگ های محلی اند. در کل شش طبقه بندی کلان درباره مراسم وجود دارد: مراسم قربانی، مراسم دعانویسی، مراسم نذر، کردار نیک، برگزاری جشن و مراسم اجتماعی. در ادامه به توضیح سه مورد می پردازیم.
*مراسم قربانی:
این مراسم مستقیما در کنش آفرینش است. ما زندگی را از جانداری می گیریم (مثلا جان گوسفندی را)، به امید اینکه زندگی به دیگری منتقل شود (مثلا زمین محصول خوبی بدهد). مراسم قربانی مرتبط با ساختمان، شامل قربانی کردن حیوانات روی سنگ های شالوده بنا (یونان) یا زیر ستون مرکزی خانه های مدور (مکزیک، فیلیپین) است.
*مراسم دعانویسی:
این مراسم اغلب در چین، ژاپن، آفریقا، مکزیک و فیلیپین وجود دارد؛ و به گونه ای است که یادداشت هایی در نقاط مهم و احتمالا بحران ساز ساختمان قرار داده می شد (زیر ستون ها، در شالوده و در محل چرخش پله ها) تا ارواح خبیث را از آنجا دور کنند.
*مراسم نذر:
در مراحل مهم عملیات ساختمانی (همچون پی ریزی، قرارگیری اولین تیر یا تخته سنگ) برای تقویت و پر برکت کردن خانه و خشنود کردن “ارواح” اجداد و کارگران ساختمانی، باید شراب و غذا یا شیرینی نذر می شد.